وقتی با بغض دارم یه متن تند تند مینویسم و شادمهر گوش میدم و یهو صفحه میپره و سفید میشه و دوباره باز میکنم و مینویسم و بعد با یه صفحه روبرو میشم که همش انگلیسیه و چرت و پرت، دلم میگه میبینی دیگه هیچ جا نمیشه حرفاتو بزنی بزار همین جا بمونه...
پ.ن:ای خواننده های خاموش روشن باشید لطفا!
خب قول داده بودم یه همچین چیزی بزارم براتون فقط قبل از اینکه گوش بدین:
1-صدای سرما خورده و غمِ نوشته رو بر من ببخشید...اوضاع بدتر از اونی بود که بتونم شاد تر بنویسم چندبارم امتحان کردم که مچاله راهی اشغالی شدن:)
2-اولش اهنگ گذاشتم که بخونم و اهنگ زمینه باشه و خوشگل شه بعد دیدم اااااه بییییییی کلام نیست همزمان که میخوندم صدارو قطع کردم و سعی کردم قه قهه نزنم.....
3-اینی که میشنوین اولین چیزیه که خوندم و واسه چندبار دیگه ضبط نکردم ایرادی اشکالی چیزی بود بازم ببخشید...
4-هم متن هم خوانش بای سحر سحریان:))مخلص همتون....:)
هر وقت پست طولانی گذاشتم حتما گفتم که طی چند هفته است کم کم مینویسمش که شده انقدر ....و به شدت معتقدم نویسنده باید به نظر مخاطبش احترام بزاره...نشده پست طولانی نزارم و نظرهایی مثل وای چقد زیاده و....نشنوم که خب...!بگذریم...اگر دنبال پستای کوتاه من هستید مشکلی نیست من پستای طولانی رو رمزدار میکنم که اونایی که دوست دارن بخونن و اگر پستای من براتون کسل کننده است میتونید دنبال نکنید اینجا برای من صرفا یه دفترچه خاطرات مجازیه که اتفاقاتی که برام جذابیت داره و دلم میخاد ثبت بشه رو اینجا مینویسم و فکر‌میکردم دنبال کننده هام این موضوع رو‌میدونن...در هرصورت اگر دوست دارین پستای طولانی من و بخونید بهم بگین که بهتون رمز بدم🌼🌸💮
دلت که بگیرد
در انزوای تنهایی خود در هم تنیده میشوی و هزاران بار در درونت فریاد میشوی
دلت که بگیرد
در لابه لای پستویِ دلتنگی ات و در امتدادِ خطِّ ممتدِ درد پر از سکوت میشوی
دلت که بگیرد ، باید یکی باشد که با او دل به جاده ها سپرد و قدم ها را شماره کرد
دلت که بگیرد ، باید یکی باشد که جادّه های مه گرفته را با او به سر کنی و ستاره ها را با او شماره کنی
و وقت خستگی ات او را ببوسی و ببوئی و محکم بغلش کنی
زندگی سرشار از لحظه های دلتنگی و نبودن هاست
قدر لحظه های با هم بودنمان را بیشتر بدانیم
#علیرضا_بهجتی
پ.ن:سلام...خوبین؟چه خبر ؟؟؟تعطیلات بهتون خوش میگذره؟؟؟منکه از دوشنبه دارم یه پست خفن طولانیه شونصد کیلومتری و مبسووووط مینویسم انشالله تموم شه امشب پابلیش کنم...کلی حالتون خوب باشه و بهتون خوش بگذررررره این روزای قشنگ پاییزی دوستان جان:)
تقریبا یه هفته گذشته ولی من هنوز اعصابم خورده هنوز ذهنم نظم نگرفته و درگیره هنوز گلوم بغض داره و گاه گاهی سر ریز میشه... هنوز پر از استرس و کارای انجام ندادم هنوز سراپا اعصاب خوردی و سردردم.... هنوز دلیل این رفتارا و کج کردنای محیا و پشت چشم نازک کردن و بی محلیای کسی که مثللللللا بهترین رفیقم بود و نفهمیدم ....هنوز ترازم میاد روز به روز پایین تر..... هنوز همه چی واسم عصاب خورد کنه..... هنوز دلم میخواد انقد بخوابم بخوابم بخوابم و پاشم ببینم کل این چند روز یه خواب بوده یه نیشخند بزنم به روی خودم نیارم و ادامه بدم روزارو..... ولی الان همش منتظرم یکی بیدارم کنه از این خواب چندش انگیز و مرموز... ولی کسی نییست هیچکس نیست روزا دارن میگذرن.... هفته ها ....ماه ها.... فشار مشاورا... غرغرای معلما .....خانواده که تو قبولی تو فلان تو بهمان....چقد حس میکنم دیگه هیچی واسم مهم نیست....دلم یه عالمه رهایی میخواد.....!!!!!!!
پ.ن:یکی بیاد منو پرتم کنه به اون روزی که سرود داشتیم... تمرینامون... خستگیامون.. دعواهامون.... خنده هامون... کلاس پیچوندنامون... رفیقامون که همشون سایشون کمرنگ شده الان....یکی بیاد اون روزارو برگردونه ...روزارو برگردونه به اونموقع که تو این پست انقد سرخوش بودم...
پ.ن تر:به نظرتون چی میتونه غمِ این چندوقته و بغض لعنتیِ الان منو بشکنه؟؟؟؟؟؟خودم که فک میکنم فقط خوابیدن اونم خیلی زیاد چندین روز متوالی که خب خوابم نمیبره...!!!پیش اومده اینجوری شین؟؟؟؟؟بیاید اینجا جمع شیم هرکاری که میکنیم از این حال و هوا دربیایم و بگیم به هم....
داشت میگفت تو چرا اینجوری شدی
چرا نمیشه یه کلمه باهات حرف زد
یا میزنی زیر گریه یا زود عصبی میشی
تو چرا دیگه مثل قبل نیستی
آروم ترین آدم توی جمع ما تو بودی
تو همرو ساکت میکردی
هروقت کسی عصبی میشد میرفتی آرومش میکردی
الان ولی ما باید همرو بذاریم کنار بیایم تورو آروم کنیم
چرا اخه تو که....
دور آخر کش موهامو پیچیدم
تکیه دادم به میز آرایشم!
گفتم داری میگی قبلا...داری میگی من همرو آروم میکردم
ببین خودت داری جواب خودتو میدی...
من اونی بودم که همرو آروم میکرد ولی خودم چی؟
رژ گونمو برمیدارم میکشم روی گونه هام
از توی آینه نگاش میکنم میگم من آروم بودم
من از دست هیچکسی عصبی نمیشدم
کسی سرم داد میزد خودمو جمع و جور میکردم تا چند روز نمیرفتم جلوی چشمش
تاچند روز حرف نمیزدم باهاش که نکنه عصبی ترش کنم...
اون روزا فک میکردم برای همه عمر میتونم آروم باشم
فکر میکردم برای همه ی عمر میتونم مقابل همه سکوت کنم
که بگم مهم نیست که بهم ظلم میکنی
مهم نیست که سرم داد میزنی که بهم بدی میکنی
ولی تو آروم باش....
من نشستم و به همه گفتم بیاید اینجا
درداتون مال من...خستگیاتون مال من بدی هاتون مال من نامردی هاتون مال من
تلخیای زندگی خودمم مال من...
من دوتا شونه بیشتر نداشتم که
من به بند بند انگشتامم مشکلاتو آویزون کرده بودم و گفتم مهم نیست من میکشم میبرمشون اونجایی که یروز بهم بگن تف کن همه ی سختی هایی که قورت دادی رو
خودتو بتکون از همه دردایی که کشیدی...
من فکر کردم میرسه اونروز....
تا خواستم گله کنم چشمِ آدمایی رو دیدم که خودشون به امید این داشتن زندگی رو ادامه میدادن که من لااقل گله ای نداشتم
تا خواستم بگم که ببین من دارم کم میارم من شونه هام خم شده دستام بی جوون شدن
یه عده آدمی رو روبروی خودم دیدم که پیش دستی کردن و قبل از من گفتن قوی باش...تو نباید کم بیاری!
منم قبول کردم...من اونروزا جاداشتم برای درد،برای غصه...برای تحمل بدیا!
ولی هر روزی که گذشت منم طاقتم کمتر شد!
من یهو عوض نشدم ،یهو نشکستم
باهربار که بهم گفتن نباید خسته بشم نباید گله و اعتراض کنم یه مرحله جلوتر رفتم توی خستگیام!
درست مثل ساختمونی که کم کم ازش آجر برمیدارن و یروز کلش میریزه زمین...
الانِ من حاصل قوی بودنای طولانی توی گذشتمه!
الانِ من حاصلِ روزاییه که سکوت کردم تا بقیه نشکنن
تا بقیه کم نیارن!
غافل از اینکه خودم داشتم میشکستم
خودم داشتم کم میاوردم .....
تو نمیدونی...هیچکسی نمیدونه...اون آدمی که کم طاقت میشه و بهش میگید عصبی،یروزی خیلی آروم بوده و دقیقا از صبر و طاقت زیاد الان به این روز افتاده
شماها نمیدونید که!
#نیلوفر_رضایی
پ.ن:به شکوه گفتم برم ز دل یاد روی تو آرزوی توبه خنده گفتا نرنجم از خلق و خوی تو یاد روی توولی ز من دل چو برکنی، حدیث خود بر که افکنی؟ هر کجا روی وصله ی منی، ساغر وفا از چه بشکنی؟گذشتم از او به خیره سری، گرفته ر‌ه مه دگری گذشتم از او به خیره سری، گرفته ر‌ه مه دگری کنون چه کنم با خطای دلم، گرم برود آشنای دلم کنون چه کنم با خطای دلم، گرم برود آشنای دلم به جز ر‌ه او، نه راه دگر، دگر نکنم، خطای دگربه جز ر‌ه او، نه راه دگر، دگر نکنم، خطای دگر به شکوه گفتم برم ز دل یاد روی تو آرزوی توبه خنده گفتا نرنجم از خلق و خوی تو یاد روی توولی ز من دل چو برکنی، حدیث خود بر که افکنی؟ هر کجا روی وصله ی منی، ساغر وفا از چه بشکنی؟هر کجا روی وصله ی منی، ساغر وفا از چه بشکنی؟هر کجا روی وصله ی منی، ساغر وفا از چه بشکنی؟…نخفته ام به خیالی نخفته ام به خیالی که می پزد دل من خمار صد شبه دارم خمار صد شبه دارم، شرابخانه کجاست؟
پ.ن تر:اهنگ جدید شهاب مظفری و میخواستم بزارم رو این پست ولی این اهنگِ انگار بیشتر شبیه حال الانمه!
پ.ن ترین:داغون تر از خودم،خودمم
