سلام حالتون چطوره؟:)
نمیدونم از کی ولی همیشه گالری گوشیم یا گوشی هرکی که دستم باشه پر از عکس آسمون و ابره اونم وقتی که تو هواپیمام یا غروب دارم از کلاس میام خونه و با دیدن اسمون خوشرنگ که خروشید داره غروب میکنه خستگی پر میزنه از وجودم، دلم میخواد هزار تا عکس از اسمون این رنگی داشته باشم...حالمو به اندازه یه ماگ نسکافه ی داغ تو گرمای زمستون یا یه هدیه ی بی مناسبت یا یه یخ در بهشت چهار میوه ی ترش تو ضل گرما یا شایدم لاک زدن و بلکه بیشتر از اون جا میاره...خلاصه ازونجا چن وقته که تو وبلاگم عکس نذاشتم گفتم حس خوبی که من با دیدن این عکس میگیرم و با شما تقسیم کنم با این اهنگ ناااابِ بیکلامِ علی جعفری نازنین...
پ.ن:سال دیگه اینموقع شاید همون سحر خوشحال و شاد و شیطونی باشم که قبلا بودم و بیام اینجا و تلافی تمام این نوشته های کسل کننده و آشفته کلی پست طولانی و شاد بزارم و با هم بخندیم..دعام کنین:)
عصرتون بخیر رفقا:)
