جمعه ۱۳ خرداد ۰۱
۵ نظر
وقتی بعد مدت ها میای و کامنت ها و پستای قبلی و میخونی و صورتت خیس از اشک میشه واقعا اینی که این همه مدت اینجا می‌نوشته من بودم؟؟ چه من بی دغدغه ای بودم، خرداد ناراحت این بودم که فردا امتحان علوم دارم و پسفردا دفاعی، و الان ترمای آخر دانشگاه... چقد مبهم و گیجم، چقد زندگی زود میگذره و چقدر آینده غیر قابل پیش بینی و عجیب و هولناکه
هنوز ستاره بعضی ها روشنه، کاش همیشه روشن بمونه💛
